Zeilen Op De Wind Van Vandaag

Zeilen op de wind van vandaag al jaren favoriet in Noord-Holland

‘Die zin hoorde ik iemand zeggen en ik dacht: dat is ‘m!’

Frans Mulder speelt momenteel rollen in musicals, maar zijn theatergroep laat hem nooit helemaal los. Frans aan het woord: “Theatergroep ja, dat zeg je goed. Vooral niet ‘cabaretgroep’ schrijven, al zijn we door de jaren heen wel altijd zo gerecenseerd. Betere omschrijvingen zijn ‘gekte in close harmony’ en ‘vier heren in rokkostuum’. Engelsen noemen het ‘intimate review’. Engelsen begrijpen goed wat onze stijl is. Jos Brink omschreef het als zinnig amusement met een associatief engagement.”

Bedenktijd
“Aanvankelijk waren Haye van der Heijden en Erik Breij de spil van Purper. Zelf zat ik er nog niet bij. Maar na drie programma’s had Haye er genoeg van en kwam hij met een nieuw plan. Hij wilde drie solo’s op één avond programmeren. Een van hemzelf, een van mij en een van George Groot. De kleine drie, zo had hij bedacht, maar George Groot zag er niets in. Die zei: ‘Voorlopig ga ik het podium niet meer op, maar ik heb wel een ander idee. Purper stopt helemaal niet. Jullie gaan gewoon door en Frans komt erbij’. Haye en Adelheid Roosen, ook Purperlid, reageerden enthousiast. Mij overviel het; ik was net zo fijn bezig met eigen liedjes en vroeg twee weken bedenktijd. Uiteindelijk heb ik ingestemd en nu zijn we zo’n drieduizend optredens verder.”

Op de plank
“Ik zet geen stap zonder kladblok. In mijn huis vind je overal notitieboekjes. Er ligt er ook eentje naast mijn bed. Als die er niet ligt, kan ik niet slapen. Laatst keek ik naar zo’n blokje en bedacht me dat ik al drie weken niets geschreven heb. Dat klopt ook wel ergens. Ik ben nu bezig met het repeteren voor een musicalrol en dan sta ik minder open voor ingevingen. Als ik me voorbereid op een voorstelling van Purper, zet ik enkele maanden van tevoren een luikje in mijn hoofd open. Dat doe ik heel bewust. Dan kijk en luister ik anders, krijg ik meer indrukken binnen en verzamel zo mooie verhalen waar ik iets mee zou kunnen. Zo zijn ook de eerste zinnen van Zeilen op de wind van vandaag me eens ingegeven. Nadat ik een flink aantal vergelijkingen had geschreven, ontbrak alleen het refrein nog. Ik denk dat dat kladje wel maanden op de plank heeft gelegen voor ik iemand bij toeval hoorde zeggen: ‘Je moet zeilen op de wind van vandaag’. Wow, dat is ’m! Ik pakte mijn eerste opzet en maakte in misschien een half uurtje het lied af. Meteen daarna zong ik de melodie in op een cassettebandje. Het is een wals geworden. Eenvoudig maar effectief.”

Meest aangevraagde lied
“Met die cassette ben ik naar Martin van Dijk gegaan. Hij heeft mijn melodielijn genoteerd in symbolen en het lied gearrangeerd. Hierna werd het zijn solonummer in onze voorstelling Sixpack in seizoen 1997/1998. Ja, ook Martin is lid geweest van Purper. We hebben het uitgebracht op cd en Zeilen op de wind werd direct opgepikt door June Hoogcarspel van Radio Noord-Holland. Het is gek hoe dingen soms lopen: bij dat radiostation werd het meer dan tien jaar lang het meest aangevraagde lied. Op verzoek van June heb ik toen ook een eigen versie opgenomen. Daarna volgden Willeke Alberti en André van Duin.”

Jos Brink
“Jos Brink maakte deel uit van de club waarmee we Purper 100 maakten. En Jos wist precies wat hij wilde: ‘Als ik meedoe, dan wil ik Zeilen op de wind zingen. Met jou, Frans!’ Ik twijfelde weer, wist niet of je dat lied wel met z’n tweeën moest zingen. Tijdens de eerste try-outs voelde ik me er zelfs ongemakkelijk bij. Tot ik merkte dat Jos en ik het ons eigen konden maken. Ik zat en hij stond achter me, de handen op mijn schouders. Dierbare momenten. Jos heeft dat goed gezien.”

MARTIN VAN DIJK OVER ZIJN BEVRIJDING
Martin: “Aan Zeilen op de wind uit de voorstelling Sixpack heb ik onwijs goede herinneringen. Dat kwam zo: ik had in het voorafgaande jaar bij de productie Tip Top iets vervelends en tegelijkertijd heel grappigs meegemaakt. Er zat een violiste in mijn combo, die het presteerde om continu met haar dikke kont voor mij te gaan staan. In de voorstelling van Purper hebben we daar toen een steeds terugkerende grap van gemaakt. Zo werd ik de underdog van de voorstelling, waarmee het publiek zich op de een of andere manier altijd makkelijk kan identificeren.”

Ploem, ploem!
“Als laatste nummer van de voorstelling zong ik dan Zeilen op de wind. Ik startte aan de piano, ontworstelde mij steeds meer van de situatie die mij frustreerde en zong het laatste couplet voor op het podium. Mijn grootste bevrijding waren de woorden aan het eind: ‘Ploem, ploem!’ Daarmee kreeg ik de hele zaal plat. Het was 150 keer een groot feest om te doen.”