Vinkeveen

SCHAATSLIED WINT ANNIE M.G. SCHMIDTPRIJS

Angela Groothuizen zingt afstudeertekst Jan Beuving

Angela Groothuizen: “In Vinkeveen heb ik een zomerhuisje. Ik kocht het om op hete zomerse dagen de stad te kunnen ontvluchten. De kinderen zouden er fijn kunnen spelen in de tuin en zwemmen in het water. Maar diep in mijn hart had ik nog een andere wens. Het was mijn droom op een dag zo vanaf de steiger op het ijs te kunnen stappen. Maar ik had het huis nog niet gekocht of de opwarming van de aarde begon. Op een goede winter moest ik jaren wachten. Een paar jaar terug was het eindelijk zover. Ik kreeg een sms-je van de buurman: ‘Angela, je moet nu komen; harder en dikker wordt het niet’. De goede man was 83, dus ik begreep wel dat hij het over het ijs had. Holderdebolder hebben we schaatsen en sleetjes gepakt en zijn we naar Vinkeveen gereden. Toen de kinderen en mijn man na een paar uur ijspret naar binnen gingen, ben ik buiten gebleven. Ik dacht: nu kan het! Ik schaatste, en ik schaatste, en ik schaatste, tot drie uur ’s nachts. Ik kon daarna een week niet lopen…”

Afstuderen als tekstschrijver
Jan: “Als student van de Koningstheateracademie had ik Johan Hoogeboom leren kennen. Bij de nazit van een van zijn voorstellingen vertelde hij mij dat Angela liedteksten zocht voor haar nieuwe theaterprogramma. Diezelfde nacht nog stuurde ik Johan een aantal teksten, waaronder Niets blijft. Nog geen 24 uur later kreeg ik een mailtje van Angela. Ze vond Niets blijft heel erg mooi en had er direct muziek bij gemaakt. Niet veel later zou ik afstuderen als tekstschrijver. Voor mijn eindexamen vroeg ik verschillende kleinkunstenaars om een tekst van mij te zingen: Maarten van Roozendaal, André Manuel, Anne van Rijn en ook Angela.”

Angela: “Jan is een enorm groot talent. Dat had ik meteen door. Dus natuurlijk wilde ik meewerken aan zijn afstuderen. Hij is daarvoor bij mij geweest en ik heb hem mijn verhaal verteld over het schaatsen in Vinkeveen. Dat het volle maan was en dat de tranen die nacht over mijn wangen rolden van geluk. Hij schreef er vervolgens een liedtekst over en omdat het mijn verhaal is, wilde ik die zelf graag op muziek zetten. Dat heb ik samen met Nico gedaan. Nico kan van elk lied een taartje maken, een wonder, een kunstwerk zelfs.”

Sinéad O’Conner
Nico: “Het was de periode nadat ik gestopt was met het spelen bij Kane. Ik had een nieuw huis met daarin een fijn studiootje en wilde weer meer tijd besteden aan het zelf mooie muziek maken. Het eerste dat ik maakte was een muzikale schets op de Hammond, die sfeertechnisch in de buurt kwam bij Nothing compares 2 u van Sinéad O’Conner. Die schets gaf ik aan Angela. Kort daarna spraken we af in Vinkeveen om samen te werken aan nieuwe liedjes. Ik had eenvoudige apparatuur meegenomen om eventueel iets te kunnen opnemen en installeerde die. Daarna vroeg Angela mij het Sinéad  O’Conner-stuk te spelen en daaroverheen zong zij direct, met een door haar bedachte melodielijn, de tekst van Vinkeveen. Het voelde alsof alles daarmee direct op zijn plek viel. Die eerste opnames die we die dag in Vinkeveen maakten waren zelfs zo goed, dat ze daadwerkelijk gebruikt zijn voor de plaat. Het was een magische ervaring.”

Golvend ijs
Angela: “Daarna volgde natuurlijk de fase waarin een lied wordt afgemaakt, de fase waarin Nico er de mooiste taart van bakt. Hij vroeg een bevriende sounddesigner om het geluid van de slagen van een schaatsenrijder en heeft dat heel knap in de muziek verwerkt. Net als het geluid van golvend ijs, dat net dik genoeg is om op te schaatsen. Dat maakt dit lied helemaal af. We hebben met z’n drietjes het ultieme schaatslied geschreven.”

Het talent en het ambacht van Jan en de bezieling van Nico en Angela bleven niet onopgemerkt. Op 7 april 2013 ontvingen zij de Annie M.G. Schmidtprijs 2012 voor hun lied Vinkeveen. Het is de prijs voor het beste theaterlied van het jaar, waarin tekst, muziek en uitvoering perfect met elkaar in harmonie zijn. Een prijs waar ze alle drie ongelooflijk trots op zijn.