Annie M.G. Schmidtprijs 1999
ALEX ROEKA VERKLAART ZIJN TEKST
‘Aandacht voor liedjes die niet binnen het radioformat passen’
Door Daan Bartels
Beeldje Annie M.G. Schmidt, gemaakt door Frank Rosen, gefotografeerd door Jaap Reedijk
“Liefde is het hondje van m’n ziel. Sommige mensen vinden dat zo’n mooie zin, maar ik zou bij god niet weten wat dat nou eigenlijk is. Het hondje van m’n ziel… Een associatie? Geen idee. Laten we zeggen dat het genoeg ruimte biedt voor een eigen interpretatie.” Alex Roeka knikt tevreden.
Noem ’t Geen Liefde
Tekst: Alex Roeka
Muziek: Alex Roeka
Uitvoering: Alex Roeka
Je ontving de Annie M.G. Schmidtprijs 1999 voor jouw lied Noem ’t geen liefde. Heb je nog herinneringen aan hoe het lied ontstaan is?
“Kijk, het is natuurlijk autobiografisch, zoals bijna al mijn liedjes dat zijn. Ik schreef het in een berghut, tijdens een vakantie met mijn vriendin in de Pyreneeën. En zij zal wel iets gezegd hebben, waarop mijn reactie was: ‘Ach, noem het toch geen liefde’. Toen ik op een ochtend wat zat te tokkelen op mijn gitaar, viel die zin ineens op z’n plaats. En van daaruit ben ik verder gegaan. Een lied vult zich dan met zinnen die betrekking hebben op het verleden. Je verwerkt wat je door de jaren heen hebt meegemaakt en hoe je tegen dingen aan bent gaan kijken. Heb jij de tekst eigenlijk bij je? Ik heb ‘m al in geen jaren meer gezongen.”
Alex leest zijn woorden hardop en stopt een aantal keer om zichzelf te verklaren: “Blijkbaar zit er toch iets van twijfel. Liefde is ook zo’n groot goed, daar kunnen we eigenlijk niet aan voldoen. Laten we er maar bescheiden over blijven. Altijd is er de angst dat wat je koestert, weer te verliezen. De metaforen om dat te verwoorden zijn ontleend aan de natuur. Dat komt door die Pyreneeën natuurlijk. Die havik, het hol van de vos en de wilde paarden die over de heuvels galopperen, heb ik daar allemaal gezien. Ik moet zeggen, nu ik het zo teruglees, dat ik die prijs best wel verdiend heb gekregen.”
Waar staat de Annie M.G. Schmidtprijs voor jou voor?
“Deze prijs is natuurlijk in het leven geroepen om aandacht te vestigen op het theaterlied, waar de tekst een prominente rol in speelt. Dat de prijs naar Annie Schmidt is vernoemd, vind ik daarom wel passend. Het mooie is dat er door die prijs ook aandacht wordt gevraagd voor werk dat buiten de ‘mainstream’ valt en dat niet past binnen het radioformat van de bekende zenders. En als de jury dan ook nog eens het lef heeft voor iets te kiezen van een niet bekende artiest… Tja, dat is mooi natuurlijk.”
“Voor mij was het krijgen van de prijs een zeer positieve stimulans, al is het ook niet zo dat daarna alles vanzelf gaat. Zo werd ik de dag van de uitreiking gebeld door een commercieel radiostation, dat dolgraag wilde dat ik het lied live zou komen spelen. Ze vroegen me om een opname en toen ze die gehoord hadden, hoefde het ineens niet meer. Ze hadden blijkbaar geen notie van waar de Annie M.G. Schmidtprijs voor staat en Noem ’t geen liefde is natuurlijk helemaal geen gemakkelijk lied. Na de grote blijdschap vond ik dat wel een ontnuchterende ervaring.”
