Annie M.G. Schmidtprijs 1993
ELK JAAR IS ÉÉN LIEDJE HET BESTE
Nog altijd wordt er schande gesproken over de beslissing van de jury van de Annie M.G. Schmidtprijs 1993 om geen van de ingezonden liederen te bekronen. Sindsdien weigeren sommige theatermakers nog mee te dingen naar de prijs. Ook naamgeefster Annie M.G. Schmidt liet van zich horen.
Alle kritiek ten spijt, de Annie M.G. Schmidtprijs 1993 is niet uitgereikt. De toenmalige stichting Conamus (nu Buma Cultuur) en het Amsterdams Kleinkunst Festival verspreidden daarom in februari 1994 een persbericht en het volgende juryrapport:
‘Er zijn in totaal 92 liedjes ter beoordeling ingediend, waarvan er elf aan de jury werden voorgelegd door een selectiecommissie. De prijs wordt toegekend op grond van de kwaliteiten van tekst en compositie én van de combinatie van beiden. Pas in laatste instantie wordt ook de uitvoering van het lied meegewogen. De jury is unaniem van oordeel dat op grond van die criteria geen van de ingezonden en/of geselecteerde liedjes kan worden bekroond met de Annie M.G. Schmidtprijs 1993.’
Youp van ’t Hek liet van zich horen op de radio, theaterkenner Frank Verhallen schreef een pittig artikel in dagblad Trouw, en zelfs Annie M.G. Schmidt mengde zich in de discussie. “Elk jaar is één liedje het beste”, liet zij weten, waarna dit als regel aan de statuten van de prijs werd toegevoegd. De samenstelling van de jury werd het jaar daarop volledig gewijzigd.
