Annie M.G. Schmidtprijs 1991
JEKKERS EN MEINDERTS EERSTE WINNAARS
‘Schmidt en Bannink waren erbij’
Door Daan Bartels
Beeldje Annie M.G. Schmidt, gemaakt door Frank Rosen, gefotografeerd door Jaap Reedijk
De Annie M.G. Schmidtprijs 1991 werd toegekend aan Harrie Jekkers en zijn oude schoolvriend Koos Meinderts voor hun lied Terug bij af. Ze schreven het voor Jekkers’ eerste solovoorstelling Het gelijk van de koffietent, waarin hij conferences hield over een Haags koffiehuis en zes nieuwe liedjes zong.
Terug Bij Af
Tekst: Harrie Jekkers en Koos Meinders
Muziek: Harrie Jekkers
Uitvoering: Harrie Jekkers
Koos Meinderts graaft in zijn geheugen en vertelt: “Meestal begonnen we een schrijfdag met eindeloos koffiedrinken en ouwehoeren over van alles en nog wat. Als het werk dan echt niet langer kon worden uitgesteld, begonnen we met schrijven. Soms had Harrie al muziek gemaakt, en zo niet, dan zorgden we voor een metrisch goedlopende tekst. Als ik het me goed herinner is het idee voor Terug bij af afkomstig van Harrie.. Hij had al een paar zinnen en samen hebben we die tekst afgemaakt.”
Een nieuwe prijs en eeuwige roem
Toen Harrie en Koos hun lied schreven, bestond er geen onderscheiding voor het beste theaterlied en de Louis Davidsprijs, voor het mooiste op plaat uitgebrachte kleinkunstlied, was in 1980 een stille dood gestorven. Evert de Vries van het Amsterdams Kleinkunst Festival stelde daarom aan John de Mol sr. van Conamus (nu Buma Cultuur) voor een nieuwe liedprijs in het leven te roepen: de Annie M.G. Schmidtprijs. Terug bij af werd door de jury daarvan verkozen tot het eerste winnende lied. Koos: “We waren beiden heel blij met die prijs, en dan bedoel ik niet met het geld of de zeefdruk. En nee, ook niet met het beeldje. Dat was toen nog in de maak. Ze hebben ons er toen wel eentje beloofd. Nooit gekregen, overigens. Nee, het was vooral de eer en de eeuwige roem.”
Demente bejaarde
Harrie Jekkers vertelde in zijn voorstelling Het verhaal achter de liedjes vol trots over de prijs: “De Annie M.G. Schmidtprijs krijg je als je het allermooiste liedje hebt geschreven dat in dat jaar in de Nederlandse theaters heeft geklonken. Ik dacht, er zijn vast wel meer mooie liedjes geschreven, maar was ook blij dat ik een keer aan de beurt was. Voor de uitreiking was ik best zenuwachtig, want ik moest het liedje daar spelen en Annie Schmidt en Harry Bannink waren erbij. Dan sta je daar toch een beetje raar te zingen… Na afloop ben ik meteen naar Annie toegegaan om te vragen wat ze ervan vond, maar dat viel knap tegen. ‘Mooi gerijmd, goede muziek, je hebt terecht gewonnen, maar ik vind het zo’n chagrijnig onderwerp’, zei ze. Eigenlijk snapte ik dat wel een beetje. Zij was al vrij oud en dan ga ik daar staan zingen over een demente bejaarde. Daar zat zij natuurlijk helemaal niet op te wachten.”
Schatplichtig
Net als Annie M.G. Schmidt is Koos Meinderts zowel schrijver van liedjes als van kinderboeken en theatervoorstellingen. Meinderts: “Overeenkomsten zijn er wel, maar verwantschap is voor mij een te groot woord. De humor en de helderheid van haar teksten spreken mij zeer aan, maar wat ik weleens mis in haar werk is de ontroering. In die zin voel ik me meer verwant aan Willem Wilmink. Al is elke schrijver van kinderboeken die zijn vak serieus neemt, natuurlijk ook schatplichtig aan Annie.”
