Annie M.G. Schmidtprijs 1997
VLIEGENDE START VOOR LOFLIED OP JEZUS
George Groot gaf de opdracht een juichend liefdeslied te schrijven
Door Daan Bartels
Beeldje Annie M.G. Schmidt, gemaakt door Frank Rosen, gefotografeerd door Jaap Reedijk
Joost Prinsen, Ivo de Wijs en George Groot gaven alle drie en afzonderlijk van elkaar de tip aan Jenny Arean om eens contact op te nemen met Jurrian van Dongen. Jurrian was nog student aan de Kleinkunstacademie en zijn liedtekst Halleluja Amen belandde als voorbeeld van zijn kunnen bij Jenny op de keukentafel. Op muziek van Martin van Dijk en gezongen samen met Lucretia van der Vloot zou het goed blijken te zijn voor de Annie M.G. Schmidtprijs 1997.
Halleluja Amen
Tekst: Jurrian van Dongen
Muziek: Martin van Dijk
Uitvoering: Jenny Arean en Lucretia van der Vloot
“Jurrian was nieuw voor mij”, vertelt Jenny Arean. “En ja, dat was natuurlijk zo’n kind met een oude ziel. Iemand die als twintiger al waanzinnig dacht en schreef. Die jongen heeft mij zulke parels van teksten voorgelegd. Dat is uitzonderlijk hoor! Toen ik de tekst van ‘Halleluja Amen’ las, wist ik het meteen: deze, jaaa! Deze moet! Het is gewoon een oerverliefd lied.”
Jurrian: “In de tweede klas van de Kleinkunstacademie kregen we van docent tekstschrijven George Groot de opdracht een juichend liefdeslied te schrijven. Op het laatste moment bedacht ik me hiervoor een geliefde te vergelijken met Jezus. Dat leek me wel geestig. Toen het idee er eenmaal was, kwam de tekst als vanzelf. In de les zong ik het op eigen muziek. Voor de voorstelling van Jenny en Lucretia is de tekst naar Martin van Dijk gegaan. Hij heeft er zijn eigen muzikale draai aan gegeven, maar is net als ik uitgegaan van een vijfkwartsmaat.”
Gospel
Martin: “Met dat nummer heb ik mijn vrouw minstens twee maanden geterroriseerd. Ik had Jurrian ooit zijn lied horen zingen tijdens een schoolvoorstelling. Zijn muziek was me onbewust toch bijgebleven en het kostte me erg veel moeite daar los van te komen. Ik wilde het iets spannender maken. Uiteindelijk is het een gospelachtig lied geworden. De muziek nestelt zich als het ware in je hoofd, zoals verliefdheid dat doet. Het refrein is in een cirkelvorm geschreven. Daardoor kun je het herhalen tot je erbij neervalt.”
Jenny Arean zong het lied samen met de ook van de Kleinkunstacademie afkomstige Lucretia van der Vloot. “Ik was echt een jonge kip toen”, vertelt Van der Vloot. “Je moet het zo zien; Jenny stelde zelf haar programma samen en ik kreeg een rol als haar jongere tegenhanger. Het nummer Halleluja Amen zongen we samen en dat was heerlijk om te doen. Het is echt een feelgoodnummer. De jongen die we zo enthousiast bezingen is natuurlijk een enorme ‘softie’, maar ja, wel allejezus groot geschapen. Hahaha!”
Bond tegen het vloeken
Jurrian: “Mijn ouders hadden liever gehad dat één van mijn andere liedjes de prijs had gewonnen. Ze zijn gelovig opgevoed en gingen in die tijd nog trouw naar de kerk. Dat met die steeds terugkerende en met nadruk gezongen naam van Jezus, hoefde van hen niet zo nodig. En Seth Gaaikema heeft zich als juryvoorzitter ook moeten verdedigen. De ‘Bond tegen het vloeken’ had een klacht ingediend, waarop Seth ze een scherpe, geïnspireerde brief stuurde, waarin hij het voor mij opnam. Het lied heeft op verschillende manieren veel losgemaakt.”
